-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
różne obrządki. Dlatego papież św. Grzegorz pisał do św. Augustyna, biskupa
Anglików217), który donosił mu, że w różnych kościołach stosuje się różne zwyczaje
w odprawianiu Mszy św., co następuje: Zgadzam się byś wybrał troskliwie to, co
spośród różnych zwyczajów Rzymian, Gallów czy innych uznasz za milsze Bogu
Wszech mocnemu . A więc żaden sposób czczenia Pana Boga nie jest zgubny.
Ale z drugiej strony. Według św. Augustyna218) zachowanie starozakonnych
obrzędów po ogłoszeniu Ewangelii jest zgubne. A przecież obrzędy te służyły czci
Bożej. A więc także w czci Bożej może być coś zgubnego.
110
Odpowiedz. Według św. Augustyna219), najbardziej zgubne kłamstwa to takie;
którego przedmiotem jest religia chrześcijańska. Kłamstwo zaś polega na tym, że to,
co się sprzeciwia prawdzie wyraża się na zewnętrz albo słowem, albo czynem. Otóż
zewnętrzne obrzędy religijne polegają na oznaczaniu czegoś czynem, jak to już
widzieliśmy220). Jeśliby więc jakiś kult zewnętrzny wyrażał coś fałszywego, byłby
zgubny. A to może się zdarzyć w dwojaki sposób: 1) jeśli samo oznaczanie obrzędu
sprzeciwia się rzeczy oznaczanej; otóż w ten sposób w czasach Nowego Zakonu, po
dokonaniu tajemnic Chrystusowych jest rzeczą zgubną posługiwać się obrzędami
Starego Zakonu, które oznaczały coś z przyszłości; podobnie zgubne byłyby słowa
kogoś, kto by teraz mówił że Chrystus będzie cierpiał; 2) fałsz może zakraść się da
kultu ze strony samego człowieka, który ten kult składa, zwłaszcza gdy chodzi o kult
publiczny, sprawowany w imieniu całego Kościoła przed kapłanów. Podobnie bowiem
jak fałszerzem byłby człowiek, który by spełniał w imieniu społeczności jakieś
posłannictwo, którego owa społeczność nie powierzyła mu, tak samo fałszerzem
obyłby, kto by w imieniu Kościoła sprawował kult Boży wbrew sposobowi
ustanowionemu powagą Bożą przez Kościół i uświęconemu zwyczajem. Dlatego św.
Ambroży powiedział221): Niegodziwcem jest kto sprawuje Boże tajemnice inaczej
aniżeli Chrystus ustanowił .
Rozwiązanie trudności. 1. Skoro Bóg jest prawdą, wzywa Go ten, kto Go czci w
duchu i prawdzie , jak mówi Ewangelia (Jn 4, 24) . Dlatego kult wyrażający fałsz nie
jest właściwie zbawiennym wzywaniem Boga.
2. Przed ustanowieniem Prawa sprawiedliwi otrzymywali szczególne natchnienie
Ducha Zwiętego, jak należy czcić Pana Boga, a inni ich naśladowali. Pózniej zaś
zostały dane osobne przykazania, których niezachowanie jest rzeczą zgubną.
3. Różne zwyczaje Kościoła w sprawowaniu kultu Bożego w niczym nie sprzeciwiają
się prawdzie i dlatego należy je zachować i nie wolno ich lekceważyć.
Artykuł 2
CZY W CZCI BO%7Å‚EJ MO%7Å‚E BY COZ NADMIERNEGO ?
Postawienie problemu. Wydaje się, że nadmiar w czci Bożej jest niemożliwy, gdyż:
1. Powiedziano w Piśmie św. (Ekli 43, 32): Wysławiajcie Pana jak najwięcej
mażecie, bo większy jest nad wszelką chwałę . Otóż kult ma na celu oddanie czci i
chwały Bogu. A więc w kulcie Boga nadmiar jest niemożliwy.
2. Cześć zewnętrzna jest wyrazem czci wewnętrznej, składanej Bogu wiarą, nadzieją i
miłością, jak powiada św. Augustyn222). Otóż niemożliwy jest nadmiar w wierze,
nadziei i miłości, a tym samym w kulcie Boga.
3. udaniem kultu Boga jest oddanie Mu tego, cośmy od Niego otrzymali. Otóż
wszystkie nasze dobra zawdzięczamy Bogu. A więc nie będzie nadmiaru w czci
Bożej, chociaż byśmy wszystko co tylko możemy uczynili ku czci Bożej.
111
Ale z drugiej stron według św. Augustyna223), dobry i prawdziwy chrześcijanin
usuwa wszelkie zabobonne zmyślenia nawet z świątobliwych pism. A przecież tego
rodzaju pisma pouczają nas o tym, jak należy czcić Boga. A więc także do oddawania
czci Bogu może zakraść się zabobon przez nadmiar.
Odpowiedz. Coś może być nadmierne w dwojaki sposób. 1. Bezwzględnie i
współmiernie. W pierwszy sposób nadmiar w czci Bożej jest niemożliwy, gdyż
cokolwiek by człowiek na cześć Bożą uczynił, będzie to zawsze mniej niż się Bogu
należy. 2. Coś może być nadmierne ze względu na brak współmierności z celem,
którym w kulcie jest oddanie chwały Bogu oraz poddanie się Mu duchem i ciałem.
Nie jest więc nadmierne cokolwiek człowiek czyni ku chwale Bożej oraz celem
poddania Bogu zarówno ducha, jak i ciała przez umiarkowane ujarzmienie żądz,
zgodnie z ustanowieniem Bożym i kościelnym oraz zwyczajem ludzi, z którymi
współżyje.
Natomiast trzeba uznać za zbyteczne i zabobonne to wszystko w kulcie, co polega
tylko na zewnętrznych czynnościach bez wewnętrznej czci Boga, ani nie wznosi myśli
ludzkiej ku Bogu, ani w sposób umiarkowany nie ujarzmia pożądliwości ciała, a także
to wszystko, co się sprzeciwia ustawom Boga lub Kościoła, względnie zwyczajowi,
który trzeba uznać za prawo, jak się wyraża św. Augustyn224). Tenże Doktor
uczy225), że sława Chrystusowe (Ak 17, 21): Królestwo Boże jest w was są
skierowane przeciw zabobonnym, którzy troszczą się głównie o to, co zewnętrzne. [ Pobierz całość w formacie PDF ] - zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- matkadziecka.xlx.pl