-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Borja, pierwszy hiszpański pontifex od czasów Damazego I, sprowadził do Watykanu całą
swą rodzinę, doprowadzając w ten sposób do pózniejszego upadku papiestwa. Mianował
kardynałem swego siostrzeńca Rodrigo, znanego jako Aleksander IV.
Christophorus/Krzysztof (903-904)
Rodowity rzymianin, na drodze puczu pozbawił tronu Leona V. Wkrótce podzielił
jego los obrabowany z insygniów, popadł w zapomnienie jak jego poprzednik Leon.
Celestyn V (1294)
Przez dwadzieścia siedem miesięcy tron papieski stał pusty, zanim objął go Pietro del
Murrone. Tyle czasu bowiem potrzebowali kardynałowie, by dojść do porozumienia. Jednak
po pół roku Celestyn ustąpił i do śmierci był więziony przez swego następcę, Bonifacego
VIII. Klemens V ogłosił go świętym w 1313 roku.
Formosus (891-896)
Formosusa ekskomunikowano, zanim objął adwokaturę" na Zwiętym Tronie. Dopiero
papież Jan VIII zezwolił mu na przystąpienie do komunii, a przecież ten człowiek o
niezwykłej inteligencji" został pózniej następcą Stefana V! Słynny stał się dopiero po śmierci;
przeciwnicy Formosusa zbezcześcili jego zwłoki i odrąbali mu błogosławiące palce prawej
dłoni.
Grzegorz V (996-999)
Bruno z Karyntii był pierwszym papieżem niemieckim. Wybitnie wykształcony
duchowny. Głosił kazania nie tylko po łacinie, lecz również po francusku i niemiecku. Jego
nagła śmierć w wieku dwudziestu siedmiu lat pozwala przypuszczać, że został otruty.
Bardziej prawdopodobne jest jednak, że zmarł na malarię.
Grzegorz VI (1045-1046)
Giovanni Gratianus wywodził się z bogatej rodziny Pierleoni pochodzenia
żydowskiego, spokrewnionej z hrabiami Tusculum. Był ojcem chrzestnym Benedykta IX, a
tiarę zdobył tylko dzięki handlowaniu urzędami kościelnymi. W przeciwieństwie do swoich
poprzedników, w pewnym sensie troszczył się o sprawy Kościoła. Na tronie papieskim
utrzymał się zaledwie rok. Zmarł w 1047 roku na wygnaniu w Kolonii.
Grzegorz VII (1073-1085)
Uczony Kościoła Petrus Damiani nazwał Grzegorza świętym szatanem". Hildebrand
z Sovano/Pitigliano pochodził prawdopodobnie z rodziny hrabiów Tusculum. Uważany jest
za twórcę monarchicznej władzy papieskiej; przykładał wagę do obrządku całowania stóp i
insygniów cesarskich. Ten pan wojny na tronie papieskim rządził według dewizy: Przeklęty
jest ten, kto chroni swój miecz przed splamieniem go krwią".
Grzegorz XI (1370-1378)
Papież rekordzista: jego wybór trwał zaledwie dwa dni. Pierre Roger de Beaufort miał
za sobą wspaniałą karierę kościelną, gdyż już jako jedenastoletni młodzieniec został
kanonikiem Rodezu i Paryża. Był ostatnim papieżem awiniońskim i wielokrotnie domagał się
powrotu papiestwa do Rzymu.
Hadrian VI (1522-1523)
Hadrian Florensz d'Edel jako Holender o surowych obyczajach postanowił skończyć z
nepotyzmem w Watykanie. Nie miał jednak szans, występując przeciwko rzymskiej
oligarchii. Rzymianie kpili z niego i szydzili, ponieważ miał problemy ze spłaceniem długów
swego poprzednika.
Innocenty VI (1352-1362)
W ciągu dziesięcioletniego panowania, Etienne Aubert stał się specjalistą od
nepotyzmu. Popierał przede wszystkim swoich rodaków z prowincji Limousine. Czterech
jego krewnych zostało kardynałami, trzech biskupami.
Innocenty VIII (1484-1492)
Jedynym zainteresowaniem zupełnie niewykształconego Giovanniego Battisty Cibo z
Genui były pieniądze. Jest znany przede wszystkim ze swojej bulli o czarownicach, Summis
desiderantes affectibus, która legalizowała możliwość unicestwiania ludzi zupełnie
niewinnych. Jego syn Franceschetto zajmował się w Rzymie hazardem i dokonywaniem
włamań. Z punktu widzenia polityki kościelnej był marionetką pózniejszego Juliusza II, który
w symoni-cznym wyborze na papieża ułatwił Cibo dojście do władzy.
Jan VIII (872-882)
Ten rodowity rzymianin uchodzi za pierwszÄ… ofiarÄ™ mordu, jakiego dokonano na
papieżu. Podobno został otruty przez ludzi ze swego otoczenia. Gdy śmierć nie następowała,
dobito go.
Jan IX (898-900)
Jan z Tivoli został wybrany papieżem po tym, jak Sergiusz hrabia Tusculum daremnie
próbował zdobyć tron papieski po śmierci Teodora II. %7łycie tego benedyktyna,
wyświęconego przez Formosusa, jest prawie nieznane.
Jan X (914-928)
Papież ten, właściwie Jan z Tossignano, uzyskał tiarę dzięki układom łóżkowym".
Bardziej interesował się rzemiosłem wojennym, niż Kościołem. Tron papieski zawdzięczał
swojej metresie, Senatrix Teodorze z Tusculum. Piętnastoletniego chłopca mianował
arcybiskupem Reims. Kiedy po zwycięstwie nad Saracenami stał się zbyt potężny, padł ofiarą
wszechmocnej Marozji. Ta władczyni Rzymu uwięziła go, a następnie kazała zamordować.
Jan XI (931-935)
Aleksander był synem Senatrix Marozji i przypuszczalnie papieża Sergiusza III.
Alberyk II z Tuzji (w Toskanii), syn Marozji i przyrodni brat papieża, obawiając się o swój
tron po ponownym wyjściu Marozji za mąż za Hugona z Prowansji, w grudniu 935 roku
matkę i Aleksandra uwięził, a następnie rozkazał ich zamordować.
Jan XII (955-963)
Octavian, syn Alberyka II, został dostojnikiem kościelnym już w bardzo młodym
wieku. Wstąpił na tron papieski mając osiemnaście lat. Lateran przemienił w burdel, a jego
rozwiązłość nie znała żadnych granic. Prostytutkom darowywał święte naczynia, zaś
diakonów wyświęcał w stajniach. Podobnie jak poprzednicy, nie umarł śmiercią naturalną.
Zmarł na skutek pobicia go przez pewnego zdradzonego męża.
Jan XVI (997-998)
Johannes Philagatos, Grek z Kalabrii, pozwolił powołać się na antypapieża Grzegorza
V. Jego naiwne ambicje" zapewniły mu tron papieski na bardzo krótki okres. Papież i cesarz
ekskomunikowali go i zamknęli w jednym z rzymskich klasztorów, gdzie przebywał aż do
śmierci.
Jan XXI (1276-1277)
Petrus Juliani, syn portugalskiego lekarza, objął swój urząd w bardzo niespokojnych [ Pobierz całość w formacie PDF ] - zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- matkadziecka.xlx.pl