• [ Pobierz całość w formacie PDF ]

    ten proksimi�is al la surprizita teatrodirektorino, kiu mem
    okupis sin kiel kasistino. Du biletoj �e la orkestro en la unua
    vico, po 90 pfenigoj.
    Nun ili eniris la veran teatrosalonon, kiu montris kurio-
    zan aspekton. Sur bierbareloj ku�is longaj tabuloj, kiuj nun
    estis sidlokoj, kaj en la fono sammaniere estis konstruita po-
    30
    HO VE, MIAJ xUOJ!
    eLIBRO
    31
    HO VE, MIAJ xUOJ!
    eLIBRO
    dio, kiu servis kiel scenejo. En la lumo de du grandaj lanter-
    noj staris blondulino kaj kantis, akompanata de pianludisto,
    sopireman kanton. Kiam �i finis, aktoro de flanke pa�is en la
    lumon. La sinjorino kriis:  Ho, sinjoro grafo, mi malpacience
    atendis vin! Kaj tiam la duo komencis kanti longan dueton
    pri amo kaj feli�o.
    Karlo kaj sinjoro van Halsten iris anta�en inter la benko-
    vicoj �is la unua, kaj la kamparanaj rigardantoj ne povis kom-
    preni, ke trovi�as homoj, kiuj venas al la teatro, kiam la pre-
    zentado estas fini�onta. Fine la nederlandano staris tute apud
    la podio kaj per rigidaj okuloj rigardis la piedojn de la kant-
    anta grafo. La viza�o de sinjoro van Halsten ekbrilis. La amo
    kaj feli�o, pri kiuj la aktoro kantis, eniris lian koron. Li reko-
    nis siajn �uojn. Jes, estis ili, la nigraj �uoj kun cerva ledenme-
    ta�o kaj kun arte kudritaj �upintoj.
    Li ne plu povis bridi sian �ojon kaj malpaciencon. Subite li
    svingis sin de la salono al la scenejo, alpa�is la grafon kaj kriis:
     Forprenu tuj viajn �uojn!
    La aktoro kaj la aktorino teruritaj interrompis sian due-
    ton kaj fu�is al la fono de la scenejo. Ili opiniis, ke unu el la
    a�skultantoj frenezi�is pro ravi�o de ilia kanto. Sed la publi-
    ko, la kamparanoj kaj la pa�tistoj, kredis, ke anka� sinjoro van
    Halsten estas aktoro kaj ke la tuto estas parto de la teatra�o,
    kaj eksplodis en tondran ridegon. Sed la kompatinda aktoro
    fari�is mortpala sub la �minko kaj volis alvoki helpon. Tiam
    sinjoro van Halsten flustris al li:  Tuj forprenu viajn �uojn &
    mi pagos al vi cent markojn por ili! Li prenis el la po�o novan
    monbileton de cent markoj kaj tenis �in anta� la nazo de la
    grafo. Estis rigardo, kiun la teatrodirektoro kaj aktoro Rese-
    da jam de longa tempo ne �uis. Se la sinjoro, kiu subite ata-
    32
    HO VE, MIAJ xUOJ!
    eLIBRO
    kis la scenejon, estas freneza, lia frenezeco tamen havas bo-
    nan flankon. Senkonsidere al la publiko li prenis la nederlan-
    danon jemane kaj tiris lin malsupren de la scenejo, grimpis
    super kelkaj bierbareloj kaj staris kun sinjoro van Halsten
    malanta� la garbejo sub libera �ielo. Tiam li etendis la
    manojn al la monbileto, metis �in en la po�on de sia frako,
    klinis sin, malla�is siajn �uojn, forprenis ilin rapidege kaj ri-
    verencante donis ilin al la nederlandano. Lunlumo lumigis la
    grupeton, al kiu nun anka� Karlo ali�is. En �trumpoj la akt-
    oro staris sur la herbejo, sinjoro van Halsten feli�ega tenis la
    diamant�uojn en la mano, rigardis kaj karesis ilin �iuflanke.
    Ili ankora� enhavis la treege valoran trezoron.
     Karlo , li vokis,  tion mi �uldas al vi.
    La aktoro dum momento rigardis ilin kun miro kaj rap-
    ide reiris al la scenejo. La publiko jam fari�is malpacienca pro
    la interrompo kaj komencis krii kaj piedbati. Sed direktoro
    Reseda havis duan paron da �uoj en la gastejo, kiu situis je
    distanco de dekminuta promeno. Kion li faru? Li aperis sen
    �uoj kaj en �trumpoj li dancis kaj kantis sian rolon �isfine.
    Estis kurioza aspekto, sed la publiko kredis, ke devas esti tiel,
    kaj super�utis per apla�doj la grafon de Luksemburgio, kiu
    estis sen �uoj.
    Sinjoro van Halsten kaj Karlo ne plu rigardis tiun me-
    morindan finon de la prezentado. Ili eniris la a�ton kaj rap-
    ide reveturis al la urbo. Penseme la diamantkomercisto rigar-
    dis la deksesjaran knabon, kiu donis al li tiom da helpo kaj tiel
    brile montris energion, spritecon kaj sa�econ. Fine li diris:  Se
    vi emas, Karlo, mi kunprenos vin al Amsterdamo. Tie vi iros
    al bona lernejo kaj post tio vi laboros en mia firmao por fari�i
    bona komercisto. �u vi emas akcepti tion?
    33
    HO VE, MIAJ xUOJ!
    eLIBRO
    Iom longe Karlo pro feli�o ne povis paroli, sed poste li
    donis sian manon al la nederlandano dirante:  Do anka� al
    mi la diamant�uoj alportis feli�on. Mi volas fari �ion por ne
    perdi �in.
    34
    HO VE, MIAJ xUOJ!
    eLIBRO
    http://www.omnibus.se/inko
    ISBN 91-7303-011-2
    35 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • matkadziecka.xlx.pl