-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ten proksimi¸is al la surprizita teatrodirektorino, kiu mem
okupis sin kiel kasistino. Du biletoj çe la orkestro en la unua
vico, po 90 pfenigoj.
Nun ili eniris la veran teatrosalonon, kiu montris kurio-
zan aspekton. Sur bierbareloj kuÿis longaj tabuloj, kiuj nun
estis sidlokoj, kaj en la fono sammaniere estis konstruita po-
30
HO VE, MIAJ xUOJ!
eLIBRO
31
HO VE, MIAJ xUOJ!
eLIBRO
dio, kiu servis kiel scenejo. En la lumo de du grandaj lanter-
noj staris blondulino kaj kantis, akompanata de pianludisto,
sopireman kanton. Kiam ÿi finis, aktoro de flanke paÿis en la
lumon. La sinjorino kriis: Ho, sinjoro grafo, mi malpacience
atendis vin! Kaj tiam la duo komencis kanti longan dueton
pri amo kaj feliço.
Karlo kaj sinjoro van Halsten iris antaûen inter la benko-
vicoj ¸is la unua, kaj la kamparanaj rigardantoj ne povis kom-
preni, ke trovi¸as homoj, kiuj venas al la teatro, kiam la pre-
zentado estas fini¸onta. Fine la nederlandano staris tute apud
la podio kaj per rigidaj okuloj rigardis la piedojn de la kant-
anta grafo. La viza¸o de sinjoro van Halsten ekbrilis. La amo
kaj feliço, pri kiuj la aktoro kantis, eniris lian koron. Li reko-
nis siajn ÿuojn. Jes, estis ili, la nigraj ÿuoj kun cerva ledenme-
taîo kaj kun arte kudritaj ÿupintoj.
Li ne plu povis bridi sian ¸ojon kaj malpaciencon. Subite li
svingis sin de la salono al la scenejo, alpaÿis la grafon kaj kriis:
Forprenu tuj viajn ÿuojn!
La aktoro kaj la aktorino teruritaj interrompis sian due-
ton kaj fu¸is al la fono de la scenejo. Ili opiniis, ke unu el la
aûskultantoj frenezi¸is pro ravi¸o de ilia kanto. Sed la publi-
ko, la kamparanoj kaj la paÿtistoj, kredis, ke ankaû sinjoro van
Halsten estas aktoro kaj ke la tuto estas parto de la teatraîo,
kaj eksplodis en tondran ridegon. Sed la kompatinda aktoro
fari¸is mortpala sub la ÿminko kaj volis alvoki helpon. Tiam
sinjoro van Halsten flustris al li: Tuj forprenu viajn ÿuojn &
mi pagos al vi cent markojn por ili! Li prenis el la poÿo novan
monbileton de cent markoj kaj tenis ¸in antaû la nazo de la
grafo. Estis rigardo, kiun la teatrodirektoro kaj aktoro Rese-
da jam de longa tempo ne ¸uis. Se la sinjoro, kiu subite ata-
32
HO VE, MIAJ xUOJ!
eLIBRO
kis la scenejon, estas freneza, lia frenezeco tamen havas bo-
nan flankon. Senkonsidere al la publiko li prenis la nederlan-
danon jemane kaj tiris lin malsupren de la scenejo, grimpis
super kelkaj bierbareloj kaj staris kun sinjoro van Halsten
malantaû la garbejo sub libera çielo. Tiam li etendis la
manojn al la monbileto, metis ¸in en la poÿon de sia frako,
klinis sin, mallaçis siajn ÿuojn, forprenis ilin rapidege kaj ri-
verencante donis ilin al la nederlandano. Lunlumo lumigis la
grupeton, al kiu nun ankaû Karlo ali¸is. En ÿtrumpoj la akt-
oro staris sur la herbejo, sinjoro van Halsten feliçega tenis la
diamantÿuojn en la mano, rigardis kaj karesis ilin çiuflanke.
Ili ankoraû enhavis la treege valoran trezoron.
Karlo , li vokis, tion mi ÿuldas al vi.
La aktoro dum momento rigardis ilin kun miro kaj rap-
ide reiris al la scenejo. La publiko jam fari¸is malpacienca pro
la interrompo kaj komencis krii kaj piedbati. Sed direktoro
Reseda havis duan paron da ÿuoj en la gastejo, kiu situis je
distanco de dekminuta promeno. Kion li faru? Li aperis sen
ÿuoj kaj en ÿtrumpoj li dancis kaj kantis sian rolon ¸isfine.
Estis kurioza aspekto, sed la publiko kredis, ke devas esti tiel,
kaj superÿutis per aplaûdoj la grafon de Luksemburgio, kiu
estis sen ÿuoj.
Sinjoro van Halsten kaj Karlo ne plu rigardis tiun me-
morindan finon de la prezentado. Ili eniris la aûton kaj rap-
ide reveturis al la urbo. Penseme la diamantkomercisto rigar-
dis la deksesjaran knabon, kiu donis al li tiom da helpo kaj tiel
brile montris energion, spritecon kaj sa¸econ. Fine li diris: Se
vi emas, Karlo, mi kunprenos vin al Amsterdamo. Tie vi iros
al bona lernejo kaj post tio vi laboros en mia firmao por fari¸i
bona komercisto. Çu vi emas akcepti tion?
33
HO VE, MIAJ xUOJ!
eLIBRO
Iom longe Karlo pro feliço ne povis paroli, sed poste li
donis sian manon al la nederlandano dirante: Do ankaû al
mi la diamantÿuoj alportis feliçon. Mi volas fari çion por ne
perdi ¸in.
34
HO VE, MIAJ xUOJ!
eLIBRO
http://www.omnibus.se/inko
ISBN 91-7303-011-2
35 [ Pobierz całość w formacie PDF ] - zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- matkadziecka.xlx.pl