-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
I i była przez ponad dziesięć lat władczynią Polski.
Cesarz Otton I Wielki przebywał wówczas we Włoszech. Na wiadomość o wojnie
przesłał do Mieszka i Hodona rozkaz natychmiastowego przerwania działań wojennych
i zachowania pokoju aż do jego powrotu. Rozkaz ten został wykonany przez obu
przeciwników. Otton po powrocie z Włoch zatrzymał się w Kwedlinburgu. Tu na Wielkanoc
973 roku odbył się zjazd, na który zostali również zaproszeni Mieszko I i Hodon. Otton
rozsądził ich konflikt. Ogólnie rzecz biorąc potępił polskiego księcia. Zażądał, aby przysłał on
na dwór cesarski swojego sześcioletniego syna Bolesława, w charakterze zakładnika. Nie
żądał natomiast ustępstw terytorialnych.
Bitwa pod Cedynią i jej następstwa stały się popularnym tematem po II wojnie
światowej. Było to pierwsze spektakularne starcie polsko-niemieckie, na dodatek zakończone
zdecydowanym zwycięstwem Polaków. Możliwe jednak, że była to tylko krwawa kłótnia
wasala cesarstwa z urzędnikiem cesarstwa o to, na ile może sobie wasal pozwolić na swoim
terytorium i do jakiego stopnia urzędnik może się do tego wtrącać. W takiej sytuacji cesarz
faktycznie musiał poprzeć urzędnika, ale jednocześnie nie skrzywdzić zanadto wasala. Inna
rzecz, że przegrana pod Cedynią mogłaby doprowadzić do przesunięcia etnicznej granicy
polsko - niemieckiej na wschód - już w X wieku.
Mieszko bał się wysyłać syna do Niemiec. Pukiel włosów chłopca wysłał do papieża
z prośbą o opiekę. Niespodziewanie Otton zmarł 7 maja 973 roku, wkrótce po zjezdzie
w Kwedlinburgu. Po jego śmierci doszło w Niemczech do zamieszek. Wówczas Mieszko po
cichu sprowadził swego syna Bolesława do Polski. Według innej wersji wydarzeń Bolesław
nie zdążył wyjechać na cesarski dwór przed śmiercią Ottona i w ogóle tam nie był.
Władzę miał objąć syn zmarłego cesarza, osiemnastoletni Otton II. Był on już zresztą
koronowany na króla Niemiec i cesarza - jeszcze za życia ojca. Pretensje do tronu rościł
jednak książę bawarski Henryk II Kłótnik, bratanek Ottona I. Część możnowładców poparła
Henryka. Dołączył do nich książę czeski Bolesław Pobożny (brat Dobrawy) i nasz Mieszko.
Doszło do zamieszek, z których jednakże zwycięsko wyszedł Otton II. Najpierw pokonał
opozycję w Niemczech. Następnie podjął szereg wypraw na Czechy. W rezultacie uznały one
jego władzę.
Tymczasem polskiego księcia spotkał cios w życiu osobistym. W 977 roku zmarła
Dobrawa. Ich małżeństwo trwało dwanaście lat. Dobrawa urodziła Mieszkowi dwie córki
i syna Bolesława, który jako władca zapisał się złotymi zgłoskami w historii Polski. Miała
ogromny wpływ na swojego męża. Współcześni uznawali, że decyzja o przyjęciu
chrześcijaństwa zapadła w dużym stopniu dzięki niej. Zmierć Dobrawy spowodowała rozpad
sojuszu polsko - czeskiego.
Dwa lata pózniej, w 979 roku, doszło do pierwszej konfrontacji polsko - niemieckiej
na szczycie . Cesarz Otton II uporał się z opozycją i z Czechami, zabezpieczył się też od
strony Francji. Przyszła kolej na Mieszka. Na Polskę wyruszyła wielka wyprawa. Dokładnie
nie wiemy, co się stało, ale wyprawa była nieudana. Niemcy musieli się wycofać. Na dodatek
ponieśli duże straty, wielu żołnierzy trafiło do niewoli. Mieszko nagle urósł. Pomorze
Zachodnie stało się jego bezdyskusyjną domeną. Nie było już mowy o włączeniu państwa
gnieznieńskiego do cesarstwa. Na dodatek Otton planował wyprawę do Włoch i musiał mieć
bezpieczną granicę z Polską. Został zawarty pokój.
Układ został przypieczętowany w 980 roku ślubem Mieszka z Odą - córką
margrabiego Marchii Północnej Dytryka. Oda była mniszką. Jej odejście z klasztoru
i małżeństwo zostało zle przyjęte przez hierarchię kościelną. Była to jednak decyzja cesarza
i wszyscy musieli jej się podporządkować. Odtąd stosunki polsko-niemieckie zdecydowanie
poprawiły się. Dla uczczenia układu pokojowego zostali zwolnieni do domu jeńcy niemieccy
wzięci przez Mieszka do niewoli w 979 roku, a może i wcześniej - podczas zamieszek po
śmierci Ottona I w 973 roku. Oda miała z Mieszkiem trzech synów - Mieszka, Zwiętopełka
i Lamberta. Zwiętopełk wcześnie zmarł.
Rok po ślubie Mieszka I z Odą, w 981 roku, nastąpił najazd księcia ruskiego
Włodzimierza Wielkiego na Grody Czerwieńskie i Przemyśl. Włodzimierz przyłączy ten
region do swojego księstwa.
Ruś - było to silne i bogate państwo. Jego największe miasta, Nowogród i Kijów,
leżały na ważnym szlaku handlowym z Bizancjum do Europy Zachodniej przez Bałtyk. Na
Rusi panowała dynastia Rurykowiczów, wywodząca się z dzisiejszej Szwecji. Przez wiele lat
trwały spory, jaką rolę w powstaniu państwa ruskiego odegrali miejscowi Słowianie, a jaką
szwedzcy Waregowie. W pewnym momencie do dyskusji wtrącili się politycy. To podniosło
temperaturę sporów, ale obniżyło ich poziom merytoryczny. Obecnie, patrząc z pewnym
dystansem, można to tak podsumować. Materialną podstawę dali państwu ruskiemu
mieszkający tutaj Słowianie. Waregowie po objęciu władzy wzmocnili istniejące już państwa,
zorganizowali je militarnie i rozwinęli działalność handlową.
Ruś utrzymywała bliskie kontakty z Bizancjum, Skandynawią, Bułgarią i Polską.
Sąsiadowała też z państwami, które dziś już nie istnieją i pamięć o nich zaginęła. Jednym
z nich było państwo Chazarów na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Religią panującą był tu
judaizm. Drugim była Bułgaria Kamska, pierwsze państwo założone przez Bułgarów jeszcze
przed osiedleniem się w Europie. Ich stolica Wielki Bułgar znajduje się nad Wołgą w pobliżu [ Pobierz całość w formacie PDF ] - zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- matkadziecka.xlx.pl